Урок 2

                     Ушинский Константин Дмитриевич

      Ушинский Константин Дмитриевич (1823 или 1824,Тула —1870, Одесса) — педагог. Родился в дворянской семье, начальное образование получил дома в исключительно благоприятной обстановке. В Новгород-Северской гимназии, несмотря на  выдающиеся способности, он не очень старался и провалился на выпускном экзамене. В 1840, серьезно подготовившись, Ушинский поступил на юридический факультет Московского университета, который блестяще окончил в 1844.. Ушинский много работал над составлением для детей книг для чтения «Детский мир», «Родное слово» — учебник русского языка, выдержавший 157 изданий, и др. Оказал огромное влияние на развитие педагогической мысли, став учителем русских учителей.

                         Ихтилот - Чор әхтүр   

Әз ҹилид бәстә ҝунәји ә киршәрәво, ә бәјә бәрдә никәрә ә конкирәво ҹәјистә, Митјә гутинәһојү гирмизи вирихт диромо ә хунә вә ә шорирәво ҝуфти әз бәбәј хүштә:

— Чү рачи зимусту! Мәрә војистәни һәмишә зимусту бу.

— Војистәјтүрә нүвүс ә блокнотмә, — ҝуфти бәбәшү. Митјә нүвүст.

Васал омо.

Митјә ә савзәҝәһи ә пәсәј рәнгәбәрәнгә пәлпәлүһо вирихт, ҝүлһо вәчи, вирихт ә ки бәбә вә ҝуфти:

— И васал чү хуби! Мәрә војистәни һәмишә васал бу.

Бәбә һәҝәнә блокнотә до ә Митјә ки војистәј хүштәрә нүвүсү.

Һәминон сәр ҝүрдәни. Митјә ә бәбәј хүштәрәво ә ҝијов вәчирә рафтә. Ә бүтүн дурази рӱз ҝәдә шори сохтә: ҹәⱨ ҝүрдәни, ҝүләмејвә вәчирәни, ә сәр хушбујә(рејһони) ҝијовһо ҝулуҝулу дарафтәни вә шәћәнҝум әз бәбә ҝуфтирәни:   

— Ини, имрӱз мә ә буру кејф кәшүрүм! Мәрә војистәни һәминон һич нә варасү.

И војистәј Митјә ҝәнә һә ә у блокнот нүвүстә омо.

Оморни расирәни вәⱨдәј појизи.

Ә бог мејвәһорә — гирмизинә сибһо, зәрдә омбуруһорә вәчирәнүт. Митјә лап рази бу вә ҝуфти әз бәбә:

— Појизи әз һәммә вәⱨдәһој сал хубтәји!

Имоһој бәбә блокнот хүштәрә вәдәшәнд вә бурбунд ә ⱨәјил ки, у ә товунәј ән зимусту, васал вә һәминониш һәчи ҝуфтирәбу.                                                                             

                                                                                      перевод: Геник Исаков

                                   Четыре желания

Митя накатался на саночках с ледяной горы и на коньках по замёрзшей реке, прибежал домой румяный, весёлый и говорит отцу:
— Уж как весело зимой! Я бы хотел, чтобы всё зима была.

— Запиши твоё желание в мою карманную книжку, — сказал отец.

Митя записал.

Пришла весна.

Митя вволю набегался за пёстрыми бабочками по зелёному лугу, нарвал цветов, прибежал к отцу и говорит:
— Что за прелесть эта весна! Я бы желал, чтобы всё весна была.

Отец опять вынул книжку и приказал Мите записать своё желание.

Настало лето. Митя с отцом отправились на сенокос.

Весь длинный день веселился мальчик: ловил рыбу, набрал ягод, кувыркался в душистом сене, а вечером сказал отцу:
— Вот уж сегодня я повеселился вволю! Я бы желал, чтобы лету конца не было.

И это желание Мити было записано в ту же книжку.

Наступила осень.

В саду собирали плоды — румяные яблоки и жёлтые груши. Митя был в восторге и говорил отцу:
— Осень лучше всех времён года!

Тогда отец вынул свою записную книжку и показал мальчику, что он то же самое говорил и о весне, и о зиме, и о лете.